Jacob Black Olmak 3 ...

Billy ciddi şekilde garip göründüğünü söyler ve aynı çılgın hiddet seni sarar. Bu sefer durduramazsın. Kontrolden çıktığını hissedersin, öfken öyle güçlüdür ki bütün vücudunun sarsılmasına neden olur. Bir yanın tepkinin aptalca olduğunu bilir; ama çoğunluğun öfkeyle ele geçirilmiştir. Her şey çok sıcaktır, sanki oda alevler içindeymiş gibi. Kemiklerinin içinde ısıyı hissedebilirsin. Sonra seni dehşete düşürüp şoka sokarak sarsılma kötüye gider ve vücudunun ayrıldığını hissedersin. Çok korkarsın. Sadece bir saniye sürer; ama hayatının en uzun saniyesidir. Patladığını hissedersin, ölmekte olduğunu düşünürsün. Ama vücudun bundan önce kendini yakalar – parçalara bölünmezsin. Anlamadığın yeni bir şekildesindir. Başın tavana değmektedir ve Billy’ye çok yüksekten bakmaktasındır. Sarsılma durmuştur; ama öfke hala oradadır. Her şey hala sıcak ve kırmızıdır. Billy’ye bağırmaya çalışırsın, ona durumu açıklatmaya; ama çıkan şey korkunç bir ulumadır. Ona doğru bir adım atarsın; ve oda sallanır. Dudakların dişlerinin üzerine kıvrılmıştır ve hırlamayı duyabilirsin. Billy’yi sarsıp sana ne yaptığını sormak istersin. Ona doğru uzanırsın ve elin yerine o büyük pençe hareket eder. Kendine bakarsın. Dişlerinin arasından korkmuş bir havlama çıkar. Billy seninle çocukmuşsun gibi konuşur, yavaşça ve sakinleştirici şekilde. Sana sakin olmanı, her şeyin düzeleceğini söyler; ama ne yaşandığını söylemez – senin ne olduğunu söylemez. Þaşırmış görünmemesi seni tekrar sinirlendirir. Bunu bekliyor mudur? Seni niye uyarmamıştır?
Billy telefona gider ve birini arar. Sam’in adını duyduğun anda çıldırırsın. Sam bu işin içindedir. Korkunç hırlamalar evi doldurur. Billy korkmuş görünüyordur ve sen kendini onun yüzünde, çenen ısırmak için yanıp tutuşurken bulursun. Anında geri çekilir ve o korkmuş havlamayı tekrar duyarsın. O anda kafanda sesler duyarsın. Ancak bunlar sesten fazlasıdır. Sözlerin ardında, görüntüleri görebilir ve duyguları hissedebilirsin. Saniyeler içinde anlarsın. Kelimelerin arkasındaki kelimeyi, sorunun cevabını görürsün. Kurtadam. Sen bir canavarsındır. En çok Embry yardım eder. Aslında sessiz olmasına rağmen, sesini tanırsın. Seninle birlikte olduğu için ne kadar rahatladığını görürsün. Sam onun açıklamasına, seni konuşarak evden çıkarmasına izin verir(Billy kapıyı açarak işini kolaylaştırır – omuzların zorlukla geçer). Evinin arkasındaki ormanda diğerlerini ilk defa görürsün. Çok büyük ve korkunçturlar. Onlar gibi olduğunu bilir, dehşete düşersin. Uzun bir gecedir. Sana her şeyi gösterirler. Hayatın boyunca duyduğun hikayeler ve efsaneler aslında gerçek tarihtir. Oz’da olmak gibidir, her şeyin renginin değişmesi gibi, bu yeni dünyanın güzel bir yer olmaması dışında. Bir korku filminde yaşamaktasındır. Canavarlardan birisindir. Bunun niye olduğunu gösterirler, en kötü kısmı budur. Çünkü vampirler de gerçektir. Ve senin bu şeye dönüşmen onların hatasıdır. Bundan da fazlası, sadece gerçek kan emici vampirlerin gerçek olması değil; ama en iyi arkadaşının, sevdiğin kızın hala onlardan birine aşık olmasıdır. Başta gerçeği bildiğine inanamazsın; ama onun her şeyin farkında olduğuna seni ikna ederler. Onun ne kadar kederlendiğini hatırlamak, şimdi seni hasta eder.
Sen de bir canavarsındır; ama kötülerden biri değil. Sen aileni kötü olanlardan korumak için var olan çeşitsindir. Bu pek rahatlatıcı değildir. Özellikle yeni efsanevi koruyucu konumunun artık normal insanların etrafında olamaman anlamına geldiğini söylediklerinde. Þu anda çok tehlikelisindir. Altı ayda, bir yıl içinde belki. Sırrı saklamak için okula gitmek zorundasındır; ama başka gereksiz risk almayacaksındır. Okulda, bütün enerjini sakin kalmaya harcamalısındır. Derslerini unut. Sadece kimseyi öldürme. Ve Bella tamamen olanaksızdır. Karşı çıktığında, Sam’in anılarını görürsün. Oradaymışsın gibidir. Onu Emily’ye yalvarırken görürsün. Sam’i mantıksız bir öfkeye – kurtadamların varlığının işareti ve laneti – gönderen cevabı duyarsın. Eli hala ona uzanmışken patladığını hissedersin. Pençelerinin yüzünü kesişini izlersin. Bilinçsiz halde yere düşüşünü görürsün. Paniğini, dehşetini hissedersin. O kadar güçlüdür ki ona yardım etmek için geri dönüşemez. Onun öldüğünü izlediğini düşünürsün (kurtulduğunu bilsen bile, seni kahreder). Jared ve Paul’ün, Sue Clearwater’ı (bir hemşire – hastane personelinden biri vampir olduğu için en iygun seçim) getirerek yardıma koşuşunu görürsün. Sam ormanda acı içinde kıvranıp saklanır ve hala geri dönüşmek için kendine gelememişken Sue Emily’yi tedavi eder.
Ve haklı olduklarını biliyorsundur, Bella’yı göremezsin. Sözünü tutamayacaksındır. Onu inciteceksindir, tıpkı diğer canavar gibi. Sam’in anılarının sonuna yaklaştığını izlerken, nasıl değişeceğini anlarsın. Kendini onun yaptığı gibi sakinleştirirsin ve gerçek şeklinde tekrar dönersin. Çıplak ve hasta halde karanlıkta kıvrılır ve hayatında daha önce hiç ağlamamış gibi ağlarsın. Diğerleri şaşırır. Onların nasıl geri dönüşüleceğini çözmesi günler hatta haftalar almıştır. Yeni hayatın gergin bir zamanda başlar. Vampirlerin sadece gerçek değildir, hala buradadırlar. Yenileri, Cullenlar değil. Alanda avlanmaktadırlar ve onları durdurmak senin işindir. Girebileceğin kısım budur. Edward ve Cullenların kalanının Bella’ya yaptıkları nedeniyle duyduğun nefret, bu siyah saçlı erkek ve kızıl saçlı kadın vampiri avlamaya odaklanmıştır. Erkeği yakalayışın tam zamanındadır. Vampirin kokusunu dikkatle takip eder, ona gizlice yaklaşmaya çalışırsın. Jared öndedir, çünkü gözleri dürbün gibidir – miller ötesini görebilir. Vampir küçük bir çayırlıkta durur ve Jared onun Bella’lya konuştuğunu görür. Aceleyle ileri atılırsın; ama Sam tereddütlüdür. Antlaşma alanlarının dışındasınızdır. Bu Cullenların arkadaşlarında biri midir? Antlaşmayı cinayetleriyle bozmuştur; ama kanıtlayamazsınız – görmemişsinizdir. Sam sonuçlarından emin olmadan bir savaş başlatmak istememektedir. Çok ihtiyatlı olduğunu düşünürsün. Tartışırsın ve Laurent’in Bella’ya zarar verdiği kesinleşince Sam çabucak senin tarafına geçer.
Laurent’i öldürmek beklemediğiniz kadar kolaydır. Beşe bir olduğunuz için midir? Durumun bu olmadığını bilirsin. İşin çoğunluğunu Sam ve sen yapmışsınızdır ve sanki tek başına da sülüğü öldürebilecekmiş gibi hissedersin. Belki de vampirler hikayelerin bize inandırdığı kadar güçlü değildir. Çayırlıkta gördüğün Bella’nın korkmuş yüzünün ifadesi her zaman gözlerinin arkasındadır. Dehşete düşmüştü – senin yeni biçiminden, kırmızı gözlü, avlanan vampirden korktuğundan daha fazla korkmuştu. Durmadan gördüklerini kendine nasıl açıkladığını merak edersin.
Av devam eder ve kızıl saçlı kadın yakalanmasının çok daha zor olduğunu kanıtlar. Sürü, hareketlerinin arkasında yatan nedenleri anlayamaz, o yüzden hamlelerini tahmin etmek zorlaşır. Ayrıca kaçmakta da çok iyidir. Etrafta bir vampir olması seni endişelendirir. Hepsi sonunda Bella’nın yanına geliyor gibidir. Geceleri evinin etrafında koşarsın, güvende olduğundan emin olursun.
Sıradan hayat sıkıcılaşır. Ancak diğerleri kontrolünden etkilenmiştir ve siyah saçlı vampiri takip ettiğiniz o birkaç haftada daha da hayrete düşerler. “Bölüm”lerini kontrol etmekte hepsinden daha iyisindir. Senin iki haftada geldiğin noktaya gelmek Sam’in altı ayını almıştır. Embry, Jared ve Paul’den çoktan daha iyisindir. Bu seni mutlu etmez gerçi. Biri kurtadamlıkta daha iyi olmayı niye ister ki?
Yine de Bella’yı görmeyi kaldırabileceğini düşünürsün. Ne bekleyeceğini bildiğin için, onun yanında kendini kontrol edebileceğinden eminsindir. Ve seni hep aramaktadır. Ormandaki canavarlar şüphesiz onu sarsmıştır. Sana ihtiyacı vardır. Bu her an aklındadır. Sam seni eleştirir – kimse hata yapmanın nasıl hissettirdiğini ondan daha iyi bilmiyordur.
Onunla telefonda bile konuşamazsın. Bütün kurtlar ve büyükler senin anılarından rahatsız olmuştur – antlaşmayla ilgili çok dikkatlidirler ve sen onu bozmuşsundur, bilmeden de olsa. En azından antlaşmayı kabul eden vampirler gitmiştir, o yüzden bu savaş manasına gelmiyordur. Ve Bella bir hikayeden fazlasına inanmış gibi görünmüyordur… ama Sam sana emir verir: Bella’ya gerçeği söyleme iznin yoktur. Bunu kurt halinde söyler ve düşünceden gelen otoriteyi hissedersin. O Alfa kurttur, uymamazlık edemezsin.
Bella ısrarcıdır ama, ve evinin dışında kamp kurduğunda şaşırmazsın. Diğerlerini bir konuşmanın altından kalkabileceğine ikna edersin, bunun önünde sonunda olacağına. Sam kabul eder – alfa pozisyonunda diktatörlük yapmak istememektedir, özellikle de sana (ama bu hikaye başka bir zaman için). Sakin olman için seni uyarır ve onu uzakta tutmak için söylemen gereken her şeyi söylemen konusunda ısrar eder. Emily’yi düşünmektedir, bununla nasıl tartışılabilir ki?
Bu düşündüğünden daha zordur. Sözünden dönerken Bella’nın yüzü izlersin ve biri seni bağırsaklarından bıçaklıyormuş gibi hissedersin. Onu kıran o vampir kadar kötüsündür. Senin ve onun bütün umutlarını ve mutluluğunu alıyor avucunun içinde parçalıyor gibi hissedersin. Birkaç kere öfke güçlenir – ısınmaya başlarsın; ama kontrol edersin. Kendini kaybetmeye en yakın olduğun an vampirlerle ilgili savunmacı davrandığı andır. Onlarla ilgili nasıl iyi düşünebiliyordur, özellikle şimdi, ona bütün yaptıklarıyla? Sanki vampir olmaları yetmiyormuş gibi.
Sonra kendi üzerine alır – yanlış bir şey yaptığını düşünmektedir, böyle davranmanın sebebinin bu olduğu. Sana neredeyse yalvarır. Ona bunu yaptığın için kendinden gerçekten nefret edersin. Kaçarsın, görüşten kaybolduğun anda daha önceki gibi ağlamamak için şekil değiştirirsin.
Uzun bir öğleden sonradır. Embry’nin seni rahatlatmaya çalışmasından usanırsın, Sam’in yaptığını onaylamasından usanırsın. Acı şekilde Bella’yı onun Emily’yi yaraladığı gibi yaralayıp yaralamadığını merak edersin. Onlardan uzak kalmak için insan şekline geri döner ve bütün akşam kara kara düşünürsün. Diğerleri kadar sinir bozucu olan Billy’den uzaklaşmak için evden ayrılırsın.
Sam’in Bella’ya gerçekleri açıklamanı yasaklarken, teknik olarak onu görmemeyi emretmediğini fark edersin. Bunun düzenbazlık olacağını bilirsin; ama senin onun arkadaşın olmayı istemediğini düşünmesine katlanamazsın. Özür dilemek zorundasındır, ve bunun bir yolunu bulmak.
Motosikletle gidip onu başka bir sokağa saklarsın. Odasına gizlice girersin. Ne kadar öfkeli olduğu seni şaşırtır. Ayrıca çok kötü görünmektedir – neredeyse onu gördüğün ilk zaman kadar. Gözleri kırmızı, yüzü ıslaktır. Bunu görünce kendinden tekrar nefret edersin. Açıklamaya çalışırsın; ama Sam’in emri seni engeller.
En azından onun senin için ne kadar önemli olduğunu ve ayrılığın senin seçimin olmadığını açıklamaya çalışırsın. Onunla konuşurken, başta yanıldığını düşünürsün. Hiçbir şeyi düzeltmiyorsundur. Anlamadığı sürece düzelemezdir. Keşke o ilk günkü bütün hikayelere inansaydı…
Bilmesini istediğin şeyi zaten bildiğini fark edersin. Ona hatırlatmaya çalışırsın, birleştirmesini sağlamaya; ama yarı-uyur durumdadır ve kafası karışıktır. Daha yardımcısındır; ama aynı zamanda daha gergin. Hatırlar mı? Çözer mi? Eğer çözerse ne düşünür? Korkar ve iğrenir mi? Böyle hissedebileceği fikri seni öfkelendirir. Bir vampiri kabul edebilmişti… Bu seni tiksindirir.