tarafından RobSten Cul!en Ptsi Kas. 30, 2009 5:20 pm
3.Bölüm
Hastalık (Edward’ın ağzından)
Ben hayatın monotonluğundan kurtulmak ve Bella ile safariye çıkmak gibi hayaller içinde yüzerken Bella’nın hastalığını öğrendik. Bu bana ve Bella’ya ağır bir darbe oldu. Kendim için endişelenmiyordum. Fakat Bella için. Çok endişeleniyordum. Ama direkman kendim içinde endişeleniyordum. Bella’ya bir şey olursa bana da bir şey olmuş sayılırdı. Bence çok adil bir karardı. Mutlu olmak yada bir hiç olmak . Son sıralarda iyice duygusuzlaştım. Ya bir duygu hissedemiyordum yada herhangi bir durumda gerekli olan duyguyu seçemiyordum. Bella benim bu durumum için endişeleniyordu. Haklıydı. Çünkü Bella’nın ölümcül olabileceğini düşündüğüm hastalığını öğrendiğimde üzülmem gerekirken gülmeye başlamıştım. Bu tamamıyla psikolojik bir durumdu. Daha önce duygularımı kalbim kontrol ederdi. Ama artık değiştimişti. Duygularım bir yerden kontrol edilemeyecek kadar karmaşıktı. Sanırım son günlerde gerektiğinden daha fazla düşünmüştüm.
O günlerde aklımda bir başka şey daha vardı. Bella’yı gerekirse vampirleştirmek. Ama bu bana kötü bir fikir gibi geldi. Çünkü bunu tek başına yapmam imkansızdı. En azından Carlisle’nin yardımı olmadan yapmam imkansızdı. Tekrar Carlisle ile karşılaşma fikrini düşününce bunun çok kötü bir fikir olduğunu düşündüm. Gerçekten kötüydü. Ama mecbur kalırsam ne yapacaktım? Aşkım için nefretimden vazgeçebilir miydim? Ama sanırım vazgeçebilirdim. Nefretimden olmasada intikam planımdan vazgeçebilirdim. Ama sanırım şimdilik böle bir tehlike yoktu. Bella’nın o zümrüt yeşili gözlerini ve kızıl-kahverengi karma saçlarını düşündükçe rahatladım. Kendime etkili bir terapi yöntemi bulmuştum. Bella’yı düşünmek hem beni rahatlatıyordu hemde o sonu bitip tükenmek bilmeyen düşüncelerimden uzaklaşmamı sağlıyordu.
Son günlerde Bella için iyice endişeleniyordum. Gerçekten fena öksürüyordu. Annesi buraya gelmişti. İyi olmuştu. Çünkü Bella’nın sırtına bile vuramıyordum öksürünce. 1 defa bunu denemiştim. Ve sanırım bir iki kaburga kemiğini kırmıştım. Artık Alice’le konuşmaya karar verdim. Çünkü aileme biraz daha yakın olmalıydım. Acil bir durum olduğunda Carlisle’den yardım almak için. Bir tek benim değil Bella’nın doktorununda Bella konusunda ciddi endişeleri vardı. Bu da benim yıkılış sürecine girmemde en büyük etmen olmuştu. En son gece Bella bana iyi olduğunu söledi ve kustu. Bu da onun ne kadar kötü yalan sölediğini gösteriyordu. Ne yapmalıydım? Bir an önce karar vermeliydim.
bu çıktı
![ctrl+v oyunu - Sayfa 2 63762](/users/1314/30/01/54/smiles/63762.gif)
hikayelerimden biri heralde